Kitap İncelemesi : Travma Bilinçli Onarıcı Bir Okul Oluşturma

Kültür ve Davranışı İyileştirme Becerileri ve Yaklaşımları

Building a Trauma-Informed Restorative School Skills and Approaches for Improving Culture and Behavior  

Yazarlar : Margaret Thorsborne, Joe Brummer

Yayın Yılı : 2020

Kitap kapsamında travma bilinçli okul oluşturma üzerine hazırlanmış podcaste aşağıdan ulaşabilirsiniz.

Travma Bilinçli Onarıcı Bir Okul Oluşturma

0:00

Bu kitap, okullarda travma bilgili ve onarıcı uygulamaların nasıl bir araya getirileceğini ve uygulanacağını ayrıntılı olarak ele almaktadır. Yazarlar Joe Brummer ve Margaret Thorsborne, geleneksel disiplin yöntemlerinin (cezalandırma ve ödüllendirme gibi) neden yetersiz kaldığını açıklamakta ve bunun yerine çocukların davranışlarını daha derin bir anlayışla ele alan bir yaklaşım önermektedir. Kitap, dört ana bölümden oluşmaktadır:

Bölüm 1: Davranışın Temelleri, İlkeleri ve Yeni Bir Anlayışı Bu bölüm, çocukların ve gençlerin davranışlarını anlamak için yeni bir bakış açısı sunar. Cezalandırmanın bir şiddet biçimi olduğunu ve uzun vadede ilişkileri zedelediğini vurgular. Kitap, tüm insan davranışlarının temel evrensel ihtiyaçları karşılamaya yönelik olduğunu öne sürer ve bu ihtiyaçların karşılanmaması durumunda zorlayıcı davranışların ortaya çıkabileceğini belirtir. Travmanın, özellikle toksik stresin, çocukların beyin gelişimi ve davranışları üzerindeki etkileri detaylıca açıklanır. Ayrıca, okullarda bağlantı, empati ve evrensel önlemlerin (herkesin travma geçmişi olabileceği varsayımıyla hareket etmek) önemini vurgulayarak güvenli ve destekleyici bir ortam yaratmanın gerekliliğini ortaya koyar. "İlişki Matrisi" kavramı, öğrencilerle "üzerinde" değil, "ile" çalışmanın önemini açıklayarak destek ve beklentilerin dengelenmesini vurgular.

Bölüm 2: Onarıcı Yaklaşımın Beş Becerisi Bu bölüm, onarıcı bir okul kültürü oluşturmak için gerekli olan beş temel beceriyi tanıtır:

1. Farkındalık (Mindfulness): Anı yaşamanın, kendi duygularımızın ve bedenimizin farkında olmanın önemini vurgular. "Duraklatma düğmesi" geliştirmenin ve tepki vermek yerine bilinçli yanıt vermenin altını çizer. Kendi kendine düzenlemenin model alınması gerektiğini belirtir.

2. Empati: Derin ve yargılayıcı olmayan dinlemenin gücünü, başkalarının duygularını ve ihtiyaçlarını anlama yeteneğini ele alır. "Düzeltme" ve "rekabet/savunmacılık" gibi etkisiz iletişim stratejilerinden kaçınmanın önemini açıklar.

3. Dürüst İfade: Duygusal ifadelerin nasıl açık, şefkatli ve yargısız bir şekilde kullanılabileceğini öğretir. Marshall Rosenberg'in Şiddetsiz İletişim (OFNR - Gözlemler, Duygular, İhtiyaçlar ve Ricalar) modelini tanıtarak, başkalarını suçlamak yerine kendi ihtiyaçlarımıza odaklanmanın önemini vurgular. Övgüyü şükranla değiştirme fikri de bu bölümde ele alınır.

4. Soru Sorma Sanatı: Bağlantı kurmak, sorunların kökenine inmek ve netlik kazanmak için etkili soru sorma tekniklerini anlatır. "Neden" sorularından kaçınmanın ve onarıcı sorular kullanmanın önemini vurgular. Açık uçlu ve kapalı soruların ne zaman kullanılacağını açıklar.

5. Rica Etme Sanatı: Geleneksel "sonuçlar" (cezalar) yerine, zarar gören kişilerin ihtiyaçlarını karşılamaya ve zararı onarmaya odaklanan onarıcı ricaların nasıl yapılacağını ele alır. Hesap verebilirliği cezalandırma değil, zararı giderme olarak tanımlar. S.S.M.A.R.T. (Belirli, Güçlülüğe Dayalı, Ölçülebilir, Ulaşılabilir, Onarıcı, Zamanında) hedeflerine dayalı eylem planları oluşturmayı öğretir.

Bölüm 3: Onarıcı Yaklaşım Uygulamada Bu bölüm, önceki bölümlerde sunulan temel ilkeleri ve becerileri pratiğe nasıl dökeceğimizi gösterir. Onarıcı uygulamaların okullara nasıl geldiğine dair kısa bir tarihçeden bahseder. Diyaloglar, saygı anlaşmaları, işbirliğine dayalı ve proaktif çözümler (Ross Greene'in modeli) ve çemberler gibi çeşitli uygulamaları ele alır. Öğrenci katılımının, resmi toplantıların (konferanslar) ve topluluk ortaklıklarının önemini vurgular.

Bölüm 4: Uygulama Son bölüm, onarıcı ve travma bilgili uygulamaların bir okul veya bölge düzeyinde başarılı bir şekilde nasıl uygulanacağına odaklanır. Değişim yönetimi, planlama ve eğitimle ilgili önemli noktaları ele alır. "Hikayelerimizin gücü" ve anlatıların bir okul kültürünü nasıl şekillendirebileceği üzerinde durulur. Ayrıca, değişim sürecini etkileyen altı temel etki kaynağını (kişisel motivasyon, kişisel yetenek, sosyal motivasyon, sosyal yetenek, yapısal motivasyon ve yapısal yetenek) ayrıntılı olarak inceler. Kitap, üç yıllık bir uygulama planı oluşturmayı ve bu planın sistem değişikliklerini, fiziksel değişiklikleri, prosedürel değişiklikleri ve mesleki gelişimi içermesi gerektiğini önerir.

Sonuç Kitap, travma bilgili ve onarıcı okulların sadece bir hedef değil, sürekli bir yolculuk olduğunu vurgular. Temel prensipler olarak insanları daha iyi durumda bırakmak, travmanın yaygınlığını kabul etmek, ırksal adaleti sağlamak, ilişki odaklı olmak, güvenliği pazarlık konusu yapmamak, herkesin elinden gelenin en iyisini yaptığına inanmak, birbirine bağlılığı fark etmek, güvenilirlik ve şeffaflık sergilemek, zarar görenlerin seslerini dinlemek ve saygıyı varsayılan bir değer olarak sunmak gibi ilkeleri özetler. Nihayetinde, bu yaklaşımın okullarda daha sağlıklı topluluklar yaratmaya katkıda bulunacağını belirtir.