Çocuklar ve Travma

Çocuklarda ve gençlerde travmatik olaya tepkiler çoğu bakımdan yetişkinlere benzer, ancak bazı farklılıklar olabilir. Küçük çocuklarda daha erken yaştaki tipik davranışlara(tipik olarak altına kaçırma veya dilde gerileme) dönüş gerçekleşebilir. Her zaman travmatik olay sonrası çocuğu sahiplenen en az bir yetişkin olmalıdır. Bazı durumlarda çocuk her iki ebeveynini de kaybetmiş olabilir ya da hayatta olan ebeveyn ya da ebeveynleri çocukla ilgilenemeyecek durumda olabilirler. Çocuğu sahiplenen yetişkin, onu dinleyerek  ne hissettiğini ve ne gibi zorluklar yaşadığını anlamaya çalışmalıdır. Bazı durumlarda çocuklar hiç konuşmuyor olabilir; onu izlemek, neler yaptığı, neler yaşadığını gözlemlemek gerekir.

Çocuklarda ve gençlerde biz yetişkinlerden farklı olarak travmanın etkisi kendisini farklı gösterebilir:  

·  Somatizasyon: Çocuk ya da genç birey, mide veya baş ağrısından şikâyet edebilir.

·   Korkuları Artabilir: Yalnız olmaktan korkabilir, canavarlar ya da karanlık onu dehşete düşürüyor olabilir ve bu tür korkuların şiddetlendiği gözlemlenebilir.

·  Aşırı Hareketlenebilir: Daha fazla hareketlenme, yerinde duramama, çok konuşma görülebilir.

·   Ebeveyne Yapışkanlık: Ebeveyninden kopamama, aşırı bağlanma görülebilir.

·   Saldırganlık: Davranışlarında saldırganlık, etrafa, eşyaya ve diğerlerine vurma gelişebilir.

·   Okul Sorunları: Okulda sorunlar artabilir. Ders çalışmamaktan, okula gitmek istememeye varan belirtiler ortaya çıkabilir.